kara üzüm gözlerinde kara öfke sýzýlar bir yaný arif bu kýzýn bir yaný deli yaprak dökecek deðil ya aðaçlar her mevsim ilk yazla çiçek açmalý
çok mu yalan söylediler ona hep mi inandý kanmasaydý masallara sönen yýldýzlarý da sayamazdý
o güzel gönlündeki nameleri ilk defa ben de duydum bugün sulu sepken þehir bugün her sokak ýslak kimsesiz kediler sahipsiz mekânlarda mahkum
oturup damlarýn üstüne göðe bakmalýyýz tek tek seslenmeliyiz pervanelere yanmalý yanmalý yanmalýyýz ýþýltýsýný þimþeklerin örsteki duman sanmalýyýz
hani çekiç örse deðdiðinde bir duman göðe aðar ya dumanýn þavkýndan yere tebessümler yaðar ya iþte aynen öyle
otaðýnda dost yataðýnda su uykuya dalýnca gün ýþýðýný arz edermiþ arza ömür denilen mahluk dün yokmuþ bu an varmýþ sade
yaþamak yanýlsama belki de uyku gözleri hep mahmur Nurþen’in eller uyudu da o hiç uyumadý sanki
çalýya konan kuþ sonu belirsiz iþ yaramaz bir kýz çocuðudur o aðaçlardan inmez hiç söylesin artýk içindeki þüpheci tufanlara dinsinler sadece bir geceliðine de olsa
aklý sevimli bir aþifteye döndüðünde ve basit ve kararsýz ve korkunç bin tane soru gelip baþýna konduðunda çaðýrýrsa eðer bir kuþluk vakti mutlaka gelecektir kalbi
torbasýnda azýðý elinde zeytin dalý ne beni ne onu ne de âlemi fazlaca sorgulamalý
perçemi güldür Nurþen’in gülüþü sümbül bir yaðmur düþer düþlerine kuytu kaldýrýmlardan firar ipekten ince suskusu haykýrýr gecelere ay buluta deðince
Sosyal Medyada Paylaşın:
hatice eğilmez kaya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.