Ýnsan bir kez aþýk olurmuþ…
Bir kez delice yanar ve sönermiþ.
Sonra umutsuz bir karanlýða düþermiþ,
Hiç güneþi göremeden.
Dünya tersine döner,
Gecelerde yaþarmýþ.
Duvarlar daralýr,
Sokaklar küçülür,
Yalnýzlýðýnda kaybolurmuþ.
Ýnsan bir kez aþýk olurmuþ…
Vakitsiz gelen vakitsiz gidince,
Yaþayamadýklarýnýn hayaline gömülürmüþ.
Kenardan izlemeye baþlarmýþ hayatý.
Gülmeyi unutur,
Aðlamayý unutur,
Sevmeyi unuturmuþ.
Ýnsan bir kez aþýk olurmuþ…
Kalbi dururmuþ adeta .
Sanki hiç yaþamamýþ gibi…
Sanki hiç ölmeyecekmiþ gibi…
Çünkü bilirmiþ,
Giden asla dönmezmiþ.
Ýnsan bir kez aþýk olurmuþ…
Bir kez delice yanar ve sönermiþ.
Vakitsiz gelen vakitsiz gidince,
Kalbi dururmuþ adeta.
Sonsuz bir uykuya dalarmýþ…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.