* Kaybettiğim Menekşem *

Doruklarda toplayýp kaybettiðim menekþem
seni kokladýkça sarsak bir kayanýn ucunda
yapraðýnýn en sevdalý yerinden ceylanlar koþtururdu
þimdi pamuk yüklü bulutlar dolanýyor baþýmda
ben aðrý daðý miyim belki de öyleyim
bir sevda türküsüdür eteklerinde söylediðim
üþümüþ ellerimle avuçluyorum hasretini
yanlýþlarýn yansýdýðý günleri tadýyorum
ayrýlýk bir ihanetti, gönül sunaðýmda
oysa hep mutluluklarla çiçeklenirdik
o çiçekleri büyüten de bizdik, yücelten de bizdik.





Neden hep seni düþünüyorum, bilmiyorum
bilmiyorum, sahiden
ben küçük bir serçeyim
bir çift kanat olur gövdem
uçar gelirim esmerliðine senin
dökülen aðýtlardan özgürlük þarkýlarý söylerim
hiç bitmeyen temmuz sýcaðýsýn hâlâ içimde
ne gurbetler, ne acýlar, saklý iki damla gözyaþýmda
aðlýyorsam suçlusu sensin, sorma geriye kalaný
iyi tanýrsýn yüreðimin saçaklarýna konaklayan kuþ sesini
yüzünün bir yaný piþmanlýktan yana
giderken bir bozlak türküsüyle,
vefasýzlýk düþmüþ eteklerinden
dönüp de baksana...!





Nuri Daðdelen
Özdere_ Ýzmir
21.6. 2010
Saat 23.54


Sosyal Medyada Paylaşın: