kör oldum; aydınlık iken daha gökyüzü. kör oldum, kin ve nefret (dağlarken gözlerimi) o an, kırmızıya doymak istedi nefsim.. doyurdum doyurdum, kana kana. ama, ne yazık ki doyurduğum toprak şükredeceğine... lanet okudu sonra bana, lanet. oysa, o kadarda susamıştı...?
Malazgirt’li
Sosyal Medyada Paylaşın:
yasar_Çetinkaya Åiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.