...GONCALARI İLE...

/Gül bülbül’ün aþkýna kör bakarsa, bülbül derdini kime yansýn?/

Bir anda gül goncasý açar, canlanýr aniden aþkýn koynunda
Korlu bir sýcaklýk la yanýverir, aþkýn o har dudaklarýnda
Sarýlýnca boynuma istekle, sevi uyanýr çekemez sine
Ateþi özden kavurur, dayanýlmaz olur o gül þulesine

Kadýným gönül içi buse, yatýp baðra yürekte bir erise
Gül bülbülün cefasýnda naz eder durur, aþk bülbüle ne dese?
Bigânem ruh selime bir el at, hislerim aþkta hep dönüp dursun
Aþkým gel dayanýver sýrtýma da, âlem görkemli bir aþk görsün

Ey cananýn caný koy beni, gönül müpteladýr kadim aþkýna
Dalga dalga savurur da durur, firkat da bülbülü gül adýna
Gülben tutar köze atar ruhumu, beden caný arar da durur
Arz donmuþ þaþkýnlýkta ,”Selmanlar çökmüþ” idrak kayýpta kudurur

Ten kokun akar içten içe, deðirmen gibi beynimi döndürür
Cilven nazýn da ha bire, özde aþka yanan þuleyi söndürür
Ahu gözlüm inat etme, açta bak sana sunulan bu iren ne?
Bana derya güç geçiremezken, dayanamam bir damla zulmüne.!



(21.06.2010)AZAP…









Sosyal Medyada Paylaşın: