Zaman Çiçeği

Zaman Çiçeði

yýldýz dolu tutkulara seyriyor gözüm
kendime perde sana gök
zamana ömür törpüsü aþka bir anlýk
þairliðim
sana olana
aðaçsýz kuþ yoksulluðudur sekmek
seni görmeden herhangi bir þosede

göz yaþlarýmda ay ýþýðý izleri
tarihe çýkýþ yoluyum
sönsün diye ateþim
terkimi bekler takvimler
kýsalýr var oluþun öyküsü
sende yalýnlaþýr yaþamak
sevmek
sadece sevmek
yeter gülümsemeye

sen arkadaþýydýn mutluluðumun
bana öyle yakýn
ve hep böyle kýl payý kaçýrsak da aþký
mevsimleri en doðru biz anladýk inan
ayrýlýklar ayrýk otumuz olmadý hiçbir zaman
biz
ölmeyi bile tutup zaman çiçeði yaptýk baþýmýza
taç yapraklarýnda umut çiyleri
yeni doðan ceylan yavrusunun
ayaða kalkma özlemli tutkusu gibi...

yokluðunu hiçbir kavþakta duyumsamadým
sevdayla açýlýrdý aðaçlýklý ufuklar
kan köpüklü koþturmacalarýma
seslerin kesildiði anlar bile kopmazdým
özgürlüðümden
rüzgarýn ve topraðýn devinimi
karýnca katarýnýn içten çýðlýðý
her türlü uzaklýkla baþ ederdi
sabrýmýn sýnýrý
yokluðunla baþbaþa
omuz omuza

Kaðan Ýþçen




(c) Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Sosyal Medyada Paylaşın: