Bil ki ellerim uzanamadýysa ellerine Camlarýnda korkular kamaþan perdelerin Çiçekli þarkýlar koymuþlardýr dudaklarýna
Ýçimde bilmediðim bir yerde hem de birden bire ’Önce insan’ diyen sözlerimin altý çizilmiþ Bir mum yanmýþ alevi bakýþlarýma dek uzayan Susuþlarla tükeneceðim,tükenirken üreyeceðim derken Ah görsen tüm yollarýn üstü kirli çamaþýr Yaþayýþlar kutsanan yalancý bir kasýrga Umuyorken kalmaz sonraki zamanlara Bilmedim en koyu gidiþler bazen hafif bir yel gibidir Ve En kahpe kasýrgalar, En yasal yaþayýþ biçimidir..
Oysa bilirsin gölgesizliðim bile korkutmaz beni Coðrafyam kadar adýn yasaklý bana Hani ürkütücü harflerimiz vardý bir kaç nefes Yani yaramýn tam da tükeniþ vaktine eklenmeli
Sana ulaþamadým Aðacý dar mevsimlerin ipine,bu güzü de dahil et Böyle mi gitmeli gözbebeði dehþetin de dudaklarýn Hangi tarih ar diye doðurur bu cinneti.?
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sevilay Yücedağ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.