kaç aþk sýðdý bilmem bu ömre geride kalan acýlara döl tutan zaman ve her veda öpücüðünde kuru bir karanfil kokusuydu ruhumu sýzlatan
daha iyisini ararken bana takýlan kadýnlar beyaz atlý serseriye iþmar çekerken düþlerinde gözlerinin rengi belli olmasýn diye hep güneþin arkasýna saklandýlar
çakma aþklardan kirlenen ruhuma deva olurmu sanki bir iki umut kýrýntýsý sýktýðým avuçlarýmda yoruldum ama unutamadýðým
son vedadan kalan makamsýz hüzzamda düþlerime kundakladýðým bir çift okyanus yeþilinin buðusu ve beyaz güllere bezenmiþ pembe gerdanýnda sabun kokusu
Sosyal Medyada Paylaşın:
mersaus Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.