doðmuþum haftanýn perþembesinde
yaðmurlar yaðýp, fýrtýnalar koparken
imamýn minareye çýkýp,
akþam ezanýna,allahu ekber diye baþladý an’da..
aylardan ocak, mevsim gözünü sevdiðim kýþ
bundandýr belki de kýþ’a sevdam…
gelip geçerken uðrayan baharý farketmemiþim
yaz..! sen uzak dur ,git benden öteye…
kýþ’ý severim, bir de izmir’i severim
izmir’de kýþ’ý, kýþ gibi yine severim…
perþembe’yi katarým, haftanýn bütün günleri birdir
ne salým sallanýr, ne çarþambam çarþaflanýr
ne pazartesi sendromlara girerim, ne cuma’yý iple çekerim
ama, ellemesinler benim pazarýmý, onu hep ayrý tutarým…
miskin bir kedi gibi uyuþuk uyuþuk yataktan kalkmayý
yumurtanýn içinde kaynayan ayrý dünyasýný seyretmeyi
çayýn dem alan hýþýrtý sesinde türküler söylemeyi
aðaçta meyveyi, dalda çiçeði, leylakta moru
yaðmurda çiseyi, güneþte ýþýðý, elmada ekþiyi
kuþta ötüþü, papatyada falý, kaktüste dikeni,
ben,bir tek pazarlarý görürüm…
pazar günleri baþkadýr dostlara hal hatýr sormak
baþkadýr, penceremde küçük serçemle avare sohbetler
baþkadýr , yaþlýlara sarýlýp hayýr duasý almak
kucakta bebeðin kokusunu içe çekmek
körlere göz ve ses olmak…
baþkadýr aklý rafa kaldýrýp, deliliðe vurmak…
kýþ’ý severim, izmir’i severim, pazar’ý severim
pazar günü izmir’de kýþ’ý, kýþ gibi yine severim…
bazen ölüm düþer aklýma
belki bugün, belki yarýn,belki yýllar sonra gelecek ya
korkarým o zaman izmir’de, kýþ’ta, pazar’da ölememekten…
beni duyar gibi seslenirim azralime;
sakýn yaz’ýn gelme ecel
baþka þehirde yakalama beni
hele hele pazar’dan baþka gün, sakýn çalma kapýmý…
ille de yaz diyorsan,
yorulmuþundur can almaktan,tatile falan çýk..
hem o zaman seni de severim
kýþ gibi,izmir gibi,pazar gibi….
kýþ’ý severim,izmir’i severim, pazar’ý severim,
tatile çýkmýþ azraili de severim
pazar günü izmir’in kýþýnda ölmeyi,kýþ gibi yine severim….
Canan KARATOÐMA