Sensiz Geceler

Odamýn karanlýk duvarlarýna,
Gözlerini çizer, densiz geceler.
Kanýmýn sevdalý yuvarlarýna,
Sözlerini yazar, kansýz geceler.

Ýðneli kubbedir, üstümde yorgan,
Boynumda yaðlarý damlayan urgan.
Sarhoþ dudaklarý buluttan sarkan,
Devdir yataðýmda, cansýz geceler.

Düþler aleminde bulunmaz dibi,
Rüzgârda savrulan yapraklar gibi,
Düþtüðüm kuyunun zalim sahibi,
Sevinçlerden yana ansýz geceler.

Hüzünler ruhumda kýlarken karar,
Gözlerim her düþte bir hayal arar.
Ben ona sorarým, o bana sorar,
Sabahý bulamaz, sensiz geceler.

Zehirli ahtapot, koynuma girer,
Dikenli kollarý kalbimi sarar,
Yalayýp yutmaya sevdamý arar,
Yarýnlara düþman, dünsüz geceler.

Zifiri karanlýk alnýmda kader,
Ayazlar çýldýrýr, yýldýzlar gider,
Sabahlara kadar ibadet eder,
Hüzün mabedimde, dinsiz geceler.

Mehmet Nacar
Sosyal Medyada Paylaşın: