bir keman sesi duyuyorum uzaklardan aðlayýþlarý yüreðime vuruyor ve kalbime bir yýldýrým daha düþüyor... bu kaçýncý ölüm sana...saymadým bu kaçýncý özlem sana...saymadým unutamayacaðýmý bile bile saymadým sayamadým sensiz geçen günleri bile...
bugüne kadar hiç ýslanmadým yaðan yaðmurlarýn altýnda bugüne kadar hiç aðladým odamýn sensiz karanlýðýnda... bozuk plaklar gibi aþýk oldum sana söylemedim hiçbir þarkýyý senin adýnla yarým kalan mektup gibi hala hasretim sana bir türlü yazamadým seni yýrtýk kaðýtlarýma...
günler aylarý kovalýyor sensizliðim asýlýnda hiç çekilmiyor korkuyorum geceleri üþümekten artýk korkuyorum sensizliðe nöbet tutmaktan artýk... geceler dünden kalma yorgunluðumla üstüme çöktükçe çöküyor baþýmý kaldýrýyorum bakýyorum etrafýma yoksun... gözlerimi büzüyorum yine ve yine karanlýk geceye yaðmaya baþlýyorum....
ERDEM ÇAÐLAR
Sosyal Medyada Paylaşın:
erdemcaglarsiirleri Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.