Aklını Yitirmiş Şair

seni ne zaman anlatmaya kalksam
bir fýrtýna kopuyor gökyüzünden
kaðýtlar rüzgarla savruluyor
kalem yetim kalýyor elimde
avuçlarým ýslanýyor
gözyaþlarým bile kendi gölgesinde aðlýyor...

çaresiz sevgi besliyorum yüreðimde
aklýný yitirmiþ bir þairim herkesin dilinde...
hangi duam seni bana kavuþturacak
beni seninle barýþtýracak
beni sensiz aðlatmayacak
hangi duam seni bana baðýþlayacak...

seni taþýyan cümleler dökülüyor kaðýtlara
her harfim sen oluyor yazýlarýmda
dokunmuyorum..silinirler diye
daha fazla bakamýyorum
kaybolur giderler diye...

daha kaç gecenin nöbetini tutarým
mahþer çýðlýðýný duyarým
ebediyen sensiz kalma
korkusuyla yaþarým
daha kaç gecenin karanlýðýnda
yýldýzsýz bir geceye bakarým...

gecenin yüzünde þarkýlarýn çalýyor
kýskanýyorum onlar sana dokunuyor diye
yüreðim seni ezberlemek istemiyor
usanýr da pes eder diye
býrakýr o da gider diye...

bu gece de seni bekliyorum
kendimi bekliyorum
yüreðini, yüreðimi bekliyorum
biri çýkýp gelsin...ne olur !
daha fazla dayanamýyorum
ölmüyorum ama
senin istediðin gibi sürünüyorum...

ERDEM ÇAÐLAR

Sosyal Medyada Paylaşın: