Herşeysizim...

Dünden deðil, eskiden
Sensizlikten, bensizlikten kalmayým
Yine seninle, sensizlikle
Yine bensizlikle
Ve yine çaresizlikle baþbaþayým
Üçyüz yýllýk bir handa
Toprak rengi, tahta bir masada
Çayýmla sigaramla bir baþýnayým
Yarýþýr gibiyim saçaklardan dökülen damlalarla
Gökyüzü deðil delinen yüreðim
Öyle yalnýz, öyle gamlý ve öyle sensizim ki....
Bulutlar da benim için mi boþalýyor bilemedim
anýlarým sýradýþý gelip geçiyor gözümde
Duygularýmýn boynu bükük
Çaresizliklerim çaresiz kalýyor özümde
Karanlýklar baskýn yapmýþ yüreðime
Güneþ söz vermiþ dönmemiþ sevgi yurduma
Buzullar kaplamýþ duvarlarýmý
Sessiz çýðlýklarým
Hýçkýrýklara teslim etmiþ 7/24 nöbetini
Bencileyin rüzgarýnda titrerken bedenim
Bardaðý tutmaktan aciz ellerim
Ne tütünüm teselli verir
Ne içtiðim çay ýsýtýr içimi
Tek çarem HERÞEYÝM
Hiçbirþeysiz deðil HERÞEYSÝZÝM
Bir umut bile çok görüldü sevgime
Defalarca yinelerken duymak istediðimi
Kulaðýmdaki sese baðladým tüm ümitlerimi
Yüreðinden sencileyin gelen bir kaç harfin birleþmesi
Emek verdiðim sevgi topraðýnda
Bir umut yeþertecekti
Nedense diyemediðin
Oysa ki
Hiçbirsey ben kadar deðerli deðildi
Vazgeçtim dilimin bütün imlalarýndan
Vazgeçtim dünyanýn tüm nimetlerinden
Sadece yürek topraðýmda
Sensizlik tohumundan filizlenen
Özlemlerle, hasretlerle beslenip büyütülen
Sevgime yazýk etme
Bilesin ki
Gidipte dönemeyen
Batýpta doðmayan güneþe muhtaç
Sevgim seni...
Ben HERÞEYÝMÝ istiyorum

Dilek Uzun Nizam



Sosyal Medyada Paylaşın: