SEVGİSİZ KOYMA.

Gönlüm virane oldu, kurudu gülüzarým.
Bu dünya acýmasýz, ben halime yazarým.
Kerem Aslý misali, geçit vermiyor daðým.
Ömür su gibi aktý, çaresizim çaresiz.

Felek vurdu durmadan, yeþermez gül gülizar.
Ben sevgiyle yaklaþtým, eylediler hep nazar.
Kime caným dediysem, oluyorum ben bizar.
Ömür yel gibi esti, keyifsizim keyifsiz.

Arýyorum gençliði, neþe dolu günleri.
Ben yarime verirdim, derlediðim gülleri.
Þimdi bomboþ kalýyor, sevgilimin elleri.
Açmýyor güller bitti, nasipsizim nasipsiz.

Bundan böyle yolumuz, son durak mý bilemem.
Þiirlerde olmasa, bu hayatý sevemem.
Bana cananým yeter, baþkasýna gülemem.
Kurudu pýnarlarým, kadersizim kadersiz.

Rabbim þair, kulunun, halleri iþte böyle.
Sen Hakkýn yolcususun, bunu açýkça söyle.
Konuþ muhabbet eyle, ilahi esen yelle.
Hakk yolunun þairi, sahipsizim sahipsiz.

Türkmendaðlý Hilmi nin, dertleri bitmez yazar.
Ömür son bulsa bile, olmuyorum ben bizar.
Gülüm kuruda olsa, deðdirselerde nazar.
Dünya ebedi deðil, koyma Rabbim sevgisiz.

HÝLMÝ CAN.
30.NÝSAN.2010.


(2661)

Sosyal Medyada Paylaşın: