EY AŞK!

Ey aþk!
Seninle ilk defa yaratýlmýþlardan
Güzel bir kulla karþýlaþmýþtým.
Onu sevdikçe
Kendime dönüyordum.
Onu andýkça
Kendimi biliyordum.
Kendini bilen rabbini bilir
Cümlesinin sýrrýna eriyordum.
Seninle konuþmayý özledim.
Hatýrlar mýsýn?
Sen yokken yanýmda
Hayalin otururdu baþucuma
Sana anlatamadýðým
Ne kadar hikayem varsa
Acýlarým, elemlerim
Uzandýkça uzaklaþan
Yaklaþtýkça kaçan
Ellerin
Acýlarýmý sývazlardý.
Oturur içimden geçen her þeyi
Dökerdim kaðýta.

Aþtýðým onca çöle
Onca daða raðmen
Aþkýndan vazgeçmeyeceðime
Dair söz verirdim.
Sen her defasýnda
Bunun ne kadar saçma olduðunu
Söyleyip gülsen de bana
Ben vazgeçmeyecektim.
Seni andýkça
Kendim oluyordum.
Kendim oldukça
Seni bir kez daha seviyordum.
Verdiðin bütün acýlara raðmen
Ben içimde taþýdýðým sevgiden
Mutluydum.
Seni düþündükçe
Çöller gül bahçesine döner
Yaralarýmdan kan yerine
Aþk damlardý.
Ay ýþýðý altýnda oturur
Anlatýrdým sana
Ufkum bir o kadar daha
Geniþler
Ben sana ulaþmak adýna
Bütün güllerin dikenine
Batýrýrdým gönlümü.

Günler sonra
Bütün acýlara raðmen
Seni sevmeme raðmen
Aðýr gelmeye baþladý bu aþk
Ne sen mecnun’dun ne ben Leyla
Bunu fark etmemle
Uzaklaþmaya baþladým senden
Aslýnda uzaklaþmak istemiyordum
Her gece seni görüp
Rüyalarýmda
Hikayelerime devam etmek istiyordum.
Bu defa kanayan yaralarýmdan aþk deðil
Acý akýyordu.
Gözyaþlarým artýk güllere ulaþmýyordu.
Seninle kendimi ne kadar tanýdýysam
O kadar kendimden uzaklaþmaya baþladým.
Aþkýn artýk ilhamýný kaybetmiþti
Ve sen aþk olmaktan çýkmaya baþlamýþtýn.
Ben kendime yabancýlaþýyordum.
Sen bunu anlamýyordun.
Kendimden uzaklaþtýkça sana koþuyordum
Sen benimle eðleniyordun.
Nihayet
Kendime iyice yabancýlaþtým.
O gün anladým ki
Aþkýn benden uzaklaþmýþ
Gönlümü aþkýn deðil
Hüzünler liman etmiþti.
Gözyaþlarýmsa akmak bilmez olmuþtu.
Bir akþamüstüydü sana uzaktan bakýþým
Seni andýkça
Kendim oluyordum.
Kendim oldukça
Seni bir kez daha seviyordum.
Ben kendime yabancýydým.


M.S./2010
KAHRAMANMARAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın: