ADIN UMUT

Adýn Umut

Dün gece seni uyuturken üÞüdü parmak uclarim,Dün gece seni yüregimde ve kör karanlikta yaÞatacak kadar cesurdum,alip karanlikdan yuregimde gizleyecek kadarda USTAYDIM...
Kalemime dokunan acemilik kadar arzisizim Þu siralar,nemli bir odada cam kenarinda beklettigim kücük bir intihar süsüydün cogu vakit. yada pimi cekilmeye hazir bir BOMBA..
Ne zaman yazmaya cesaret etse parmak uclarim,o günün akÞaminda eksilen bir cok harften sadece geriye kalandin....
Acemi bir serüvenci gibi uzadikca uzayan sokaklarda yürümekteyken,cikip gelsen diyordum hani yagmurlu bir akÞam üzeri,kendiyle var oldugunu hisseden seninle yoksul bir halkin sofrasina konuk olan acemi bir serüvenci yüregim Þu siralar...
Ve
Oldukca yorgun....
Kirgin
Bir o kadarda Direncli...
Tüm iklimlerden sana dair birseyler ifade etmeli mi?
Ki ustaca sevmenin ezberini bozmadan sevdire bilsem yüregimi...

Sen...
Ah senki ürkek bir öyküyü kandira bilecek kadar usta,
bense öykü tarzinda suskunluga burunecek kadar acemii,
Siyah bir geceye bürünüp gözlerindeki iÞigi karartacak kadar Asi oldugunuda bilirim..
Sen...
Aynada beliren yüzünün rengini okÞamaktayim Þu siralar,ne sen nede yanaklarindaki utanc sonrasi beliren kizillik farkindadir bunun..
Geceyi koynuma alip uyumak istiyorum,ki iÞleyesin icime,uzanasin boylu boyunca, ve okÞamali saclarini,korkak bir titreklikle...
üc gün önce akÞami kuÞlar getirdi bir haberini... ’’ Gökten kaymiÞsa bir yildiz hatirlasin bedenimi,benligimi yüregimi’’ aynen böyle iletin uzaklarda bir yerlerdeki kimligi faili mechul sevgiliye demiÞin...
üzülmedim diyemem üzüldüm..
Mevsimler koca bir hiclik dogurmaktayken,yapraklarin ayni yokoluÞla savruldugunu hissediyorum..
icimi garip bir yalnizlik zapt etmekte,bir ic kanamadan gecmekteyim,bir nefes daha diren,son bir nefes daha direnmelisin ah benim uslanmaz yuregim,ulaÞilmasina ramak kalmiÞtir can sevgiliye..! son bir nefeste gece karanligini yirtarak gunesli bahar sabahini yaratmaktayken, Gelsen diyorum... Son bir sesleniÞle....
Her susuÞunda ölum dogurdu sana dair yalnizliklarim...
Dilime düÞen OZLEM sözcugunde agir agir uzaklastin,Oysa sana gelecek kadar diriyim... henüz yorgun düÞmedi bedenim...
benligime iÞlenen intiharlar direncime yoldas olmakda Þimdilerde,oysa adin hicde bu kadar yalniz degildir..
Ne zaman kacsam ADIN duyuldugunda iki dudak arasinda...
o vakit göz kapaklarimda bir ACI,dudaklarimda ölümcül bir SUSKUNLUK KALDIN....

Intiharli akÞamlarda hüzne dair mektuplar yazdim..
Yaralarindan öptüm gizlice..
Haykirdim duymadin sesimi...
üzerime serildi o cok sevdigin yagmurlar...
Acizdim...
Suskundum..
Ve uslanmiÞtim sensiligi tadarak...

Yoklugunun üstüne dogan sabahlara dair yeni bir fisildayÞla isyanlar buyutmekteyim,bütün isimsiz sokaklarda yankilanmakta yuregimi kabartan sensizlik.
Ey sevgili...
Cik gel gunahlarima...
Yada umuduma kulak ver...
Sen gittikce tukenmektedir yuregim erimekte bi care bedenim...
Ey sen KADINIM umudun yeniden dogacak guzelliklerini göre bildigim...
Adina siirler ,oykuler buyuttugum sevgili...
Cik gel...!!
bir aksam uzeri tenimde olmali titrek bedenin...

Agiz Dolusu bir ölümü selamlamaktayim...
Sen kokuyor Þu siralar ülkem...
Ve ulkemde insanlar...
Aclik,yoksullukla savaÞlarda.
Ben se yeniden dogacak güne inat direnmekteyim....

Sac uclarimda beliren hafif kar tanesi beyazliklari görüyorum,
Her renk bir matem Þimdi,
iliklerime kadar iÞleyen sancilarin son demindeyim SEVGILI...

Hadi intiharla süsle yüregimi..!
Durma...!
Sakin gözlerini kapama...!
Hadi gece icime iÞlemeden düÞ yüregime!!!
Gel umudumun aydinligina..!!!


Sosyal Medyada Paylaşın: