GÖLGE VE GERÇEK
Bu gölgeler ne böyle, sorsana neyin nesi?
Örülür gölgelerden hepimizin gölgesi...
Ýlk kiþi kimdi acep, gölgesini terk eden ?
Gölgem ile beraber, koþmak istiyorum ben.
Gökyüzü kapanýr mý, bulutlarla ebedi ?
Kendi gölgelerini götüremezken kendi.
Neden dinlemez insan, önce kendi sesini ;
Bu yüzden mi ölüler býrakýr gölgesini ?
Kanatlarýmý açýp; aþmak, güneþi, ayý,
Fethetmeliyim sonra gölgesiz bir dünyayý.
Dört bir yana gölgeler, neden ansýz düþüyor,
Çoðaldýkça gölgeler, içim nasýl üþüyor...
Her gölge benim diye, eðilip de alýrým,
Soyunup yeni baþtan, çýrýlçýplak kalýrým!
Gölge soyunmak mýdýr, açýlarak dört yana,
Yoksa giyinmek midir, dizilerek yan yana ?
Kendi ruhumla bir gün, yapacakken evlilik,
Hayat, gerçek ve gölge, akýyor iki belik...
Gir þimdi aramýza, istediðinden tutun,
Yolarken birer birer, saçlarýný umudun...
Uzanýrken zamansýz, bir servi gölgesine,
Kulak bile veremez, insan kendi sesine.
Hayrettin YAZICI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.