Baba
sensiz zamanlarýn hiç mi hiç tadý yok
sensiz yarýnlarýn hiç mi hiç adý yok
hep eksik kalýyor bir yaným
hayata tutunurken
yaþama katýlýrken adýmlarýma saplanýyor bir yalnýzlýk
yahut insanlarla konuþurken
hep öksüz düþüyorum söz(cük)lere
baba
babasýyla gezen çocuklar gördükçe
içim susuyor o harika an(ý)larda
ne diyeceðimi kendime
nasýl teselli edeceðimi kalbimi
bilemiyorum
bilemiyorum nasýl edeyim
ne yapayým
ya da nasýl davranayým
yabo yabo(baba baba) deyip de kuremin (oðlum) yanýtýný duymayýnca senden
senden destek
senden omuz almayýnca
þiirlerim aðlamak istiyor hüngür hüngür
baba bil ki
yaný baþýmda esen varlýðýnla karþýlaþmayýnca
avuçlarým nasýrlý ellerine býrakýlmayýnca
baþýmý eðip kokunu arýyorum
yaþadýklarýmýzda
paylaþtýklarýmýzda
ve baba oðul giden anlaþtýklarýmýzda
ki
hiç kopmayayým ocaðýndan
ki
hiç ayrýlmayayým sýcaðýndan
her gün seni anýyorum
dua dua
can baba(m)