öfkemin dağlarına otağlar kurdum

öfkemin daðlarýna otaðlar kurdum,
yaktým etrafýndaki tüm çiçekleri
umutlarýmý savurdum uçurumlara
kara
soðuk
hareketsiz aðaçlar,
aðýtlýk birer heykeldi yamaçlarýmda...

öfkemin daðlarýnda aðladým sana
önce kuþlar terketti
sonra börtü böcek
umudumu sardýðým her kanat kýrýk
her dal meyvesiz
her göz yaþlý
her bel bükülmüþ...

öfkemin daðlarýnda otaðlar kurdum sana
çýkmaz sokaklara vardý yollarým..

öfkemin daðlarýnda otaðlar kurdum sana
kara
susuz
kör
en çok da güneþsiz kuyulara saldým seni...
yaðmuru bereketsiz
susuz bulutlara verdim gözyaþýný
bir yýlanýn dilinden damlamadý ana sütün...

öfkemin daðlarýnda
yürüdüm yalýn ayak
baþý boþ.
Serseri rüzgarlara dost
her yaðmur sel
her kývýlcýma yangýndým..
varsýzlýðýn..doruklarda..isli bir sis...isli bir…

öfkemin daðlarýnda otaðlar kurdum sana
oysa ben
hep yalýnayak
çýrýlçýplaktým
ateþin yakmadý ayaklarýmý
yokluðun bir vurgun deðildi
hiç savrulmadým sebepsizliðinle...

öfkemin daðlarýnda otaðlar kurdum sana..
öfkemin daðlarýnda otaðlar kurdum…

14/06/2010

ödemiþ


Sosyal Medyada Paylaşın: