RÜMEYSA
Bombalanmýþ yapýlarýn enkazýnda,
Aðlýyor, küçük Rümeysa.
Kanlý bedenini görenlerin yüreðini,
Daðlýyor, Rümeysa.
O, babasýný yitirmiþ, sebebini bilmeden,
Gelecek endiþesi var, öteleri görmeden,
Serçe yüreði çarpar hayata,
Göz yaþlarýný, nasýl sileceðini bilmeden.
Bezden bebeði kucaðýnda Rümeysa’nýn,
Tek derdi oyun.
Attýrmayýn Amerika’ya, bombalarý,
Bu küçük kýzý duyun.
Onun büyük istekleri yok,
Mutlu olmaktan baþka.
Bir tek annesi kaldý,
Onu da almayýn küçük yaþta.
Kimse bilmedi, Rümeysa’nýn derdini,
Çöktü beton yýðýnlarý, ezdi bedeni,
Tutmuþtu Rümeysa, bebeðini,
Kucaklaþarak vermiþti, son nefesini.
Baðdat, yerle bir olmuþtu, kaçan kaçana,
Bombalar kaplamýþ semayý, uçan uçana.
Tutun onlarý havada, düþmesin yere,
Bu ölen, kaçýncý Rümeysa, Allah aþkýna.
Ýsmet Can
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.