Vefa sancýsý var bakýþlarýmda, Bir yalvarýþýn mazlum yakarýþý, Ve bir eskiciye verilmiþ gibi, ömrümü tamamlamýþým hanende…
Hangi mertebeye ulaþmýþ sevda, Bilemeden kalakalmýþ yalnýzlýk, Sen kokan ellerimin arasýnda… Bir ben kalmýþým yalnýzlýðýma eþ, Bir de yaprak dökmüþ ulu çýnarlar. Zamana aykýrý giderken nefes, Son yapraðýmda kurumuþ sevdaya… Çünkü baharý zamansýz yaþamýþ, Engelleri aþýlýr sanan gönlüm…
Kýyamet sancýsýyla çýrpýnýrken, Güneþe mahkûm kalmýþ gölgelerim, Yaraya tuz basmanýn acýsýyla, Sarsýlýr vurdumduymaz hayallerim… Kimseye ihtiyacým yokmuþ meðer. Zaten ben koca bir yalnýzlýkmýþým, Kalabalýk sandýðým sokaklarda… Geceleri yýldýzým olmamýþ hiç, En parlaðýndan dilekler tuttuðum… Bir hayalin niyetine girmiþim, Çocuk saflýðýnda tebessümlerle…
Ey gönlümü daðlara süren felek! Bir gün olsun gülmez misin yüzüme…
Ömer Tomruk 15.06.2010 Sosyal Medyada Paylaşın:
marklinci Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.