Hayme Analarım

“Hayme Anam!
Kur çadýrýný kur yine.
Domaniç’te yer bulamazsan,
Evlatlarýnýn gönlüne göç.
Unuttular sizi oban kalkýp,
Tarihe göç ettiðinden beri.”

Hayme Ana salla Ertuðrul’un beþiðini,
Siz beþik sallayanlar bilin hikâyenizi.
Bacýyan-ý Rum nedir diyenler,
Dönüp tarihe baký versinler.
Çadýrda baþlayan bu hareketler,
Nine hatunlarla kurtuluþa erenler.
Düþse evladý Oðuz kansa cepheler,
Sakada onlar, koþuþan hemþireler.
Ýyi bakýlsa görülürdü cengâverler,
Kýlýç sallar bizim babaanneler.
Hala Sultan þehit düþer Kýbrýs’týr eller,
Lafa gelince çarþý-pazar onlara yasak derler.
Gündüz’e Alp, Tuðrul’a Er diyenler,
Onlara kan, can, süt verenler.
Onlar beþiklerde evlatla beraber,
Devlet sallarlar var mý haber.
Kucaðýna bebe yerine top mermisi verilenler,
Bilenler bilir sizi tarife var mý gerekçeler.
Uyku sallar, acý sallar, umut sallar o eller,
O ellerin hepsi öpmeye deðer mi deðer.

07.03.2009 / ÝSTANBUL

Abdülkadir Kalay

Sosyal Medyada Paylaşın: