Kalbin kýrýlýnca, Sayýsýz cinayet iþlemiþtin düþüncelerinde. Sessizliðin güzel melodisiydi seni uyandýran.. Yalnýzlýðýn vurdumduymazlýða dönüþünce, Üç beþ resmine bakýp aðlamýþtýn geceleri.. Çiçekler soluyordu yaný baþýnda..
Sen inliyordun doðup batarken güneþ.. O yürüyordu habersizce.. Boþ adýmlarla boþ bir þehirde. Adýný zikrediyor,dokunamýyordu bedenine, Sen bilmemeye mahkum edilmiþtin.. O, görmemeye..
Kahreden bir gülüþü vardý,seni dibe, Hep daha da dibe sokardý.. Boðuldun ki çýkamýyorsun derinden, Kayboldu ki bulamýyor sýcaklýðýný.. Ve O, Ýnleyerek baþka bir bedeni kokladý.. Sosyal Medyada Paylaşın:
ezra337 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.