Sen, güzel kokular sürmez, Koynunda çiçek bahçeleri açtýrýrdýn. Sen, uyumaz Meleklerle gözkyüzünde gezinirdin. Hayatý yaþamaz, Günleri ruhuna çekerdin. Ama bir ben barýnamadým gözlerinde. Bir ben çekemedim seni içime. Varsýn olsun kaysýn yýldýzlarým, Bu ciðerler hala oksijen diye seni çeker Bu eller umutla çalacaðýn kapýyý açmayý bekler..
Sosyal Medyada Paylaşın:
ezra337 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.