İŞTE CENNET ÇADIRI

Çok zulüm gördü dünya, çok zalim geçti yere
Bu feci gidiþ bizi düþündürmez bir kere


Hakk’a sýrtýný dönme ey gönlü taþ kesilen
Vakit sona erince, sende olursun meyyit
Ýnkârla ye-se düþen, bir gün yanar fiilen
Me’yus olma hâlini yazar iki mukayyit
Mahþerde anlatacak günahkâr hallerini
Dilin susar görürsün konuþan ellerini
Nefsin iblise uymuþ seni hep bozmaktadýr
Bak Kirâmen kâtibin ne günah yazmaktadýr
Tövbeye gel ey insan diz çök Mevla önünde
Belki affeder Rahman seni de din gününde

Har vurup duruyorsun harman savurur gibi
Musalli’yle iþin yok yüreðin olmuþ çorak
Ebedi geleceðe sanki gem vurur gibi
Her günü yaþýyorsun inkârla alçalarak
Boþanýp zincirinden kabýndan taþýyorsun
Yaþadýðýný sanýp bire on düþüyorsun
Galeyanla alkýþlar seni üç beþ maskara
Yetsin artýk inkârýn ey zavallý fukara
Bâtýl yolu býrak koþ, Rahim olan Rabbine
Belki affeder el Hak dönersen Habib’ine

Uyan yýllarca süren zulmetleri yýkarak
Bu derdi cehaletten bu kölelikten kurtul
Nefis denen iblisi tekbirle susturarak
Kara toprak altýna girme günahkâr maktul
Müebbed bir hayatý hür vicdanýnla sustur
Ya Ýlahi diyerek þeytanlara kan kustur
Kitabullah’a sarýl gecenin her sabahý
Nefsine uyanlarýn mahþerde yok felâhý
Ýsyaný býrak baþla, yaratanýn adýyla
Belki affeder Rabbin seni en lâyýkýyla


Cisminin habisiyle kirlenmeden yeryüzü
Küfrün sefil elleri kovulsun her anýndan
Belki sayende güler üç beþ yetimin yüzü
Tefrikaya düþmeden kurtul þu bühtanýndan
Yaþadýðýn o âlem inan cinnet çadýrý
Dön yüzünü Mevla’ya iþte cennet çadýrý
Hakka koþanlar bilir sorma bana nasýl bu
Güzelliði îmanda bir týlsýmlý fasýl bu
Secdeyle yalvar O’na yumuþasýn vicdanýn
Belki affeder seni yüce havf’ý Yezdan’ýn

Muzaffer TEKBIYIK

Gülleri solmaz sanma, kýsadýr ömrü sizden
Bu toprak kaç padiþah, Süleyman aldý bizden
Belki her gün yüzlerce, can ister hepimizden

Sosyal Medyada Paylaşın: