Dökme, yeter gözyaþýný, kalk ayaða gül çocuk
Sen ki zakkum bahçesinde, açan gonca gül çocuk
Asýl seni aðlatanlar, aðlayýp utansýnlar
Dünya ahret periþanken, bil ki onlar zül çocuk
Yeþillere hazan vurdu, yandý güzel ormanlar
Sana hayat veren sular, þimdi kuru göl çocuk
Bundan sonra iþin daha-daha zor görünüyor
Atan, katletti hayatý, mamur dünya çöl çocuk
Sen Gazze’de, Somali’de, Paris’te de çocuksun
Kendi elinde deðil ki, doðduðun yer bil çocuk
Saf ve temiz iþlenmemiþ, kýymetli mücevhersin
Usta eline geçersen, olursun çil-çil çocuk
Koþup oynama çaðýnda, yük vurulur sýrtýna
Minnacýk bir serçe iken, sanýldýn gür fil çocuk
Kimi zaman menfaate, alet ederler seni
Çekerler masum gözüne, ateþten bir mil çocuk
Lüks evlerde artýk yoksun, pati almýþ yerini
Ova susuz çorak gibi, toprak olmuþ kil çocuk
Dün kendisi çocuk olan, bugün kýyýyor sana
Çabuk büyü insanýn bu, ayýbýný sil çocuk!..
Salih Yýldýz…12.06.2010
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.