Çürümüþ etlerim bir bakýþýnda sülfür oldu. Güneþ kadar yaktý ciðerimi . Ellerinde esir oldum, týrnaklarýnda kir. Bir ressam kadar anlaþýlamadým hayatým boyunca Sür Realist ortamlarda yaþadým köhnemiþ aþký, Susayamadým.
Kadrini bilemediðim hoþ bir ezan sesi sabah ayazýnda, Kulaklarýmda nehir oldun yüreðine akamadým. Bir sus kaldý þimdi içeride biyerlerde, Ben de karanlýða bir kibrit çakamadým. Aðladým belkide ýssýz adamda yine de sana, Tutunamadým.
Evlerin avlusundan bakarken anne gibi gözlerimle, Ýçerimdeki hasretle fazla yaþayamadým . Bir çöl kazasý olur belkide kuru topraktan, Bir tutam söðüt gölgesi bulamadým. Uçtum belkide hayalinin üstünde pervasýzca, Uyanamadým.
Etrafýma ateþ çevirdim ortasýnda hayatýn, Akrep kadar onurlu duramadým. Birçok anlam ürettim kelimelerinden, Birçok þiir yazdým hayata aþka dair, Kazýdým belkide bedenime sessizliðini Konuþamadým. Sosyal Medyada Paylaşın:
umut kuru Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.