zamansýz bir ihtilaldi gözlerin bugün hiç bu kadar derine düþmemiþtim ellerinden gün ortasý karanlýk vahalarda yol aradým sayende ’küstüm otlarý’ üstünden koparýrken pembe güllerini o zaman iþte bana ne kadar uzak kaldýðýný anladým
yolculuðun yollarý kat etmek midir sanýyorsun ya da beni topuðunla çiðneyiþin sen sadece resmini elimden alýyorsun vehim bir ayrýlýk mýdýr aramýzdaki dargýnlýk bilemem yoksa.. yoksa beni sensizliðe mi sürüyorsun..
bavulunda bir iz göster bana sarýp sarmaladýðýn o pembe gül kokusunda ya da bir papatya dik giderken bahçene fallara büyüyene kadar ben sulayacaðým bir türlü inanmadýðýn yeminlerimi diyet tutarak yapraklarýný çamlýcadan aþaðý saçacaðým þayet sana adanan bunca vehametim çýkmasa eðer sana erkek sözü olsun.. arkama bakmadan kaçacaðým..
Faruk Civelek
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kızıl Gazel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.