Yýldýrým sessizliði çökmüþtü karanlýða...
Sabahý beklemek ölümü daha ýlýmlý kýlýyordu bakýþlarýnda
Rüzgar esintisinin yok olduðu karanlýk çökmüþ beyaz tenine bakmaksýzýn kalp atýþýnýn gürültüsü buðulanýyordu penceremde.
Sonra gölgelenmiþ bulutlar beliriyordu mecazi sandýðým yaþamýmdan.
Ardý sýra yaslandým yastýðýma...
Sonra bir çocuk oldum düþlerimde kendime inat.
Karanlýða inat.
Boþluklarý hissetmeksizin yürüdüm tek gördüðüm, sen görebildiðim ben oldum düþlerimde...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.