Ben... Altýn güneþlere yeðlerim bir gümüþ ay’ý. Beyaz bir ormanýn tam ortasýndayým. Binlerce gümüþi ince telin nakýþýyla iþleniyor yapraklar. Muhteþem bir dantelin birleþme noktasýndayým. Orada erdim huzura, orada kariþtým nura. Ýyi ki... altýn güneþlere deðiþmedim o gümüþ ay’ý
Huzuru bulduðum o ay’da bin güneþ doðsa bile onun yerini tutamaz.
canan demirel
Sosyal Medyada Paylaşın:
canandemirel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.