Çocukluðumun arka bahçesinde sýðýndýðým çýnar aðacý gibi Ne zaman yansa caným ilk onu kucaklarým. Yalnýzlýðýma yoldaþ olup karþýlar beni, Gözbebeklerimde biriken acý olup bekler.. Her daim yanýbaþýmda bulurum onu Kalabalýklar arasýnda yalnýzlaþtýðým her sancýda, Bir tek, o tutar ellerimden dost elinin sýcaklýðýnda. Ellerimde, avucumda Saçlarýmýn her esen yelde savruluþunda, Hazan yaðmurlarý gibi kokar üstüm baþým Hüznüm; Benim can yoldaþým...
18 Þubat 2010/Ýstanbul
Mine Karagüler
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mine73 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.