Çocuk her yerde çocuktur, henüz büyümemiþtir,
Büyüklerden daha farklý bir muamele görmelidir,
Ödüllendirirken de aynýdýr, cezalandýrýrken de,
Uygulamanýn böyle olmadýðý söyleniyor cezaevinde…
Önce çocuðu suça sevk eden konulara eðilmeliyiz,
Olay gerçekleþtirilmeden önce bizler önlemeliyiz,
Baþaramýyorsak ülkemizde geliþmeden söz edemeyiz,
Baþkalarýný eleþtirmeden önce kendime dönmeliyiz…
Soruyorum kendime: ‘Çocuklarýmýz neden taþ atar?’,
Cevaplýyorum sonra: ‘Baþkalarýnýn istediðini yapar.’,
Baþkalarý küçücük yavrulardan bunu istiyorsa eðer,
Bu dünya böyle gelmiþ ve demek ki böyle de gider…
Çocuklarýmýz bizim geleceðimizdir, onlarý koruyalým,
Taþ atan ellerinden tutup eðitim yuvalarýna taþýyalým,
Eðitim en büyük armaðanýdýr bizlerin yavrularýmýza,
Eksik býrakýrsak eðer gökten taþlar yaðar baþlarýmýza…
Önce çocuklarýmýz, sonra çocuklarýmýz, yine onlar,
Hayatýmýzýn kendisidir, baþýmýzýn tacýdýr çocuklar,
Vataný onlar için güvenli yapmayý baþaramýyorsak,
Baþtan yalan olmuþtur hayatýmýz, eðer anlýyorsak…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.