Efsane olmuþlardý yurdumun daðlarýnda, Kýlýçlar çekilince kýnýndan birer birer, Gidipte gelmeyenler cennetin baðlarýnda, Onlar bizim evlatlar,yiðittiler merttiler.
Gece karanlýðýnda bir sahipleri vardý, Yollarýný bekleyen nice insanlar gibi... Akýllarýnda sade vatana sevgi vardý, Ezipte geçmiþlerdi düþmaný bir çýð gibi...
Biz ki yýlanlarla dost,hainlerle düþmanýz, Gözlerimiz ufuða bakarda durur böyle, Ýnsan gibi davrandýk bilinki çok piþmanýz, Bizi alt etmek zordur hainlere git söyle...
Bayraðýmýzý bin yýl düþürmedik biz yere, Topraklarýmýz kanla sulandýkça bölünmez, Görmüþtü askerimi köyden geçen bir dere, Onlar kahramandýlar isimleri bilinmez...
Erlerin ne yediði,ne içtiði bir sýrdýr, Annelerin yüreði heyecanla atýyor, Dolaþtýklarý yerler bazen ormandýr,kýrdýr, Þu selvinin altýnda bir MEHMETÇÝK yatýyor...
Tüylerim diken diken bu þiiri yazarken, Askerimin yüreði vatan için çarpacak, Hainlerin çok fazla mezarýný kazarken, Peygamber ocaðýnda kimse yok aðlayacak...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet Zeytinci Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.