Düþündüm durdum, meleðin beynimdeki o yüceliðini Tüm hücreleriyle sarmaþ dolaþ, kaplamýþtý benliðimi Yalnýz demedin ki bu garibe bir günü bile çok bulduk Oysaki kýz ben var ya, sana ne saraylar yapmýþtým, Selçuk!
O saçlara hayallerle takýlan ne çiçekler taþýdým! Seni bedenimde ak pak da yuðdum, gönlümde de büyüttüm Bir anda ezip kodun! Öksüzü boynu kaldýrým da bükük Ati yok, sen girdin çýkmazsýn imkânsýz içimden, bir küçük
Yalnýzlýða sefa olsun çýksýn, yakmadan od bir içimden Sensizliði aþtým felek, çek eli attým onu üstümden Býrak elden parçalayan yalnýzlýðýn hain baltasýný Kahrýnla od’unda yan; seyret köz çölünde aþkýn hasýný...
(10.06.2010)AZAP...
Sosyal Medyada Paylaşın:
AZAP Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.