FERYAT
Uykusuz gecelerde, kývrandýkça kývrandým,
Aklým divane oldu, deli gibi davrandým.
Ben anladým alemi, alem bana uzaktý,
Dünyanýn bütün zehri , dönüp kalbime aktý.
Çekemez oldu yürek, aðýr yükten yoruldu,
Korlanýp küle döndüm, külüm göðe savruldu.
Izdýrap denilen þey, yapýþtý bedenime,
Manalarda kayboldum, güldüm kendi kendime.
Gök kubbenin sýrrýný, yeryüzünde aradým,
Avcumun içindeyken, sele gitti muradým.
Cümle alemin derdi, merhem buldu elimden,
Ruhun çaresizliði, aðýr geldi ölümden.
Bir tarla kuþu gibi, süzüldüm gökyüzünde,
Yolumu kaybeyledim, yollarýn en düzünde.
Tarlanýn ayrýk otu, oldum bir ömür boyu,
Ak pak olayým derken, boþa kirlettim suyu.
Açtým diken içinde , kokumu hoyrat aldý,
Benliðim benden çýktý, hiçliklerde çoðaldý.
Bu feryadýn sesini, duyacak biliyorum,
Bir tek o duysun diye, derinden inliyorum.
10/06/2010 Antakya/ HATAY
Baþlayýþ:01.29
Bitiriþ:01.50
Mehmet Ali Türkan
Kimse, kimseden daha zor durumda olduðunu ve kimse kendisinin anlaþýlamadýðýný düþünmesin. Ne kadar hasta olduðunu öðrenmek isteyen hastaneye giderse, baþkalarýnýn da ne kadar hasta olduðunu görür…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Ali Türkan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.