Farz et hiç üzülmedim Aðlamadým gün doðumlarýnda Ellerimi hiç tutmadý çaresizliðin eli
Mesela çýkmadým çözmedim hiçbir düðümü canla baþla Sonunu bildiðim sorulara takýldým Nedeni olmayan tarafýnda dövüldü aklým
Hep karýþtýrdým isimlerini sokaklarýn Yürürken hiç bakmadým tabelalara Aklýma sokmadým geçtiðim seneleri
Farz et sevmedim çocuklarýn baþýný okþamadým Ýstedim kadar Mesela anlatamadým ne kadar çok istediðimi sevmeyi Hiç anlatamadým içimdekileri
Susmayý diledim çoðu kez Sözleri bitirmeden özledi kulaklarým yenilerini Farz et uzak kaldým bütün yakýnlara
Geç yakaladým hayatýn salýnan uçurtmasýný Tutunca ellerimi kesti ipi Kestikçe daha sýký çektim ucunda saklý renkleriydi
Ýnce bedenine salýndým doðrularýmýn Kýrýlan dallarýmda asýldým farz et Bilmeden suçlanmýþ yaþamýn suçuna ortak oldum Farz et masumdum her kez kadar Ve suçluydum….
Sosyal Medyada Paylaşın:
Çeşminaz. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.