Gül düþtü Tanklardan pansuman sýçradý gözlerimize Aklýmýz yavandý, sertti Mavzer kýrýlgaç bir apoletti düþen sözlerimize Toprak yeþil toprak siyah Toprak kan kýrmýzý postaldý Kayýpsanan umumi bir sayaçtý savaþ Akýl kâr etmeyen düþlerimize
Gül düþtü Susuþtu minareler Minareler arýldý Kýrlangýç aymaz oldu Yediverenler pus Aðzýmýza bir ecnebi oturdu Sürçtü dilimize namlu Doluþtu Ay-Figan bir kanarsu
Gül düþtü Rengi menzil siyahý Kötülük hayýn deðil Kötülük iyi bir þey üþüþünce kýnýndan Baktý yalan iki yüz Ýki yüz iki ayna arasýnda dört yalan hece Bebe iki bebe yüz Bebe dört bir yalan düþününce
Gül düþtü Kaný karmadý Ana Kan kaldý bir top mezarüstüne Özdü oðul Özlüktü vatan Zýpkýn yedi beþ hak genç Beþ hak kýta hürmetine Yaradan’dan...
Hasan KARAKAYA 20.05.10
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hasan KARAKAYA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.