uzaklardan gelen güneþ gözlerim yeni ýþýklarla cebelleþ bir cam kenarýnýn yanýnda izledim sýyrýlýrken karanlýðý yüzümdeki kýrýþýklýklar derinleþirken gülümsemeler geldi ðeçti kimsenin bilmediði karanlýk bir odada aðlamaklý hallerim geldi aklýma yýkýmlar mesken tutmuþ yüzümü karanlýk depreþtirmiþ hüznümü þafaða karýþýrken ýlýmlý bir ses boðazýmda düðümlenmiþ bir nefes buðlu camlarýn önünde bekleyiþlerim soðuk bir duvara sýrtýmý vermiþim biraz sonra kendime getirdi beni o altýn sarýsý renkler farketmez yine kollarýmda kelepçeler sonkez bir buðlu cama yazacaðým ilk cümle ’’ Ne olur gelsen ’’ olurdu sadece beþ hece...!
UslanmazÞair...! Sosyal Medyada Paylaşın:
HÜZN-GÂH Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.