denizin mâvi çýðlýðýnda cesûr, keyf-i âlemde yol kesen yaðmur... þehir efrâdý nev-be-nev müþtâk, elinde bir yaprak, dolanýr caddelerde müstaðrâk... yeþil yeþil yanar elbette mâvi þemsiyesi, gözünde bir billûr, ýslanan kirpiðinde damlarken, yumunca gözlerini, karýþýr güllerin gülen yüzüne, mütebessîm olur görünce beni... ýþýk saçar yüreðinden, o sîne-i Tûbâ... aþk bu olsa gerek, yaðmur içse dîl-rübâ, kalem seferber olur, bin hayâl eder üdebâ... evinde kimse düþünmez, ne hâldedir gurebâ....
Sosyal Medyada Paylaşın:
Eşref Sami Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.