Karima Mektup
Karicim;
Önce sana bugünü anlatmaliyim,
Biliyorsun yaz geldi.
Cocuklar parklarda,
Salincaklar,
Tas makinelerinden daha hafif gicirdamakta,
Agaclar meyvelerini olgunlaþtirmakla meþgul,
Hani þu þiþman bakkalda
buldu sonunda kendine göre birini,
haftaya cikmaz evleniyor,
Sana üzücü birde haberim var,
Gecen yil boþalttigimiz evi biliyorsundur,
þu penceresi kirik,
badanasi cagla yeþili olan,
Ev sahibi varyemez riza müttahit’e vermiþ,
Ay sonu yikiliyor,
beni üzen anilarimizla müzeleþen,
Taþ duvarin devrilmesi degil elbet,
Eh karicim
Yapilar yükseliyor,
Alinteri ve Emegi sömrülen iþçilere yanarim!
þu
kanter içinde yükselen yapilarin,
gercek sahiplerine.
Akþam üzeri
Biraz uyumaya caliþtim,
Paytoncunun atindan yükselen nal sesleri
Bi cirpida aldi uykumu,
Ama ilk ozaman anladim yaz gelmiþ demektir.
Televizyon’da
Hep bildik þeyler oyalamaya devam ediyordu,
Para tüccarlari,
Yaninda halt etmiþ dul mankenler,
Kimin eli hangi yosmanin poposun’da
Vesayre vesayre.
Bak þimdi sevineceksin
bu haberime.
Stephen david daldry’i
hatirladinmi?
Þu
Bernhard Schlinki’nin Romanini
Filme uyarlayan adam,
Gece’ye dogru
onun filmini izledim,
’OKUYUCU’yu;
Soguk istanbul gecesinde,
icimizi isitan sahneleri
hatirladim biran,
Kücük köpekli kadin’i
okurken Michael,
Seni düþündüm
Ve oracikta uyuya kaldim.
Uyandigimda
Gün coktan bitmiþti..
Devrim Dokdere
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.