sonu olmayan bir yola girdim yolun sonunu pek iyi görmesemde inadýna içine doðru gidiyorum hiç düþünmesemde bunun sonunu hesaplamasamda ne kadar acý çektiðimi bunu bile bile hep sonunu bekledim biliyodum aslýnda hayal kýrýklýðý ile sonlanacaðýný ama bi kere inad etmiþtim geri dönüþü yoktu bunun galiba yolun sonuna gelioyordum artýk bütün umutlarým yok olmþtu ne kadr acý versede aldýrmýyordum onu izliyodum onun o gülüþünü zilioyodum kalbimn içnde bir sýzý kopsada ona aldýrmadn yine senn peþndn koþuyordum bir gün ne kadr acý çektiðimi bile bile olsun buda güzeldi seninle seni hayallermde yaþatmak bile bana yetiyordu onunla bil mutlu olabiliyordum
Sosyal Medyada Paylaşın:
pisikopat Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.