SILAYA DÖNÜŞ
Onunda ayrýldým ana vatandan
Daha gözlerimde ýslak bellidir
On dördünde çile çektim tarladan
Bugün de anarým yaþým ellidir...
Elim yumak yumak yüzüm hoþ imiþ
Anlatmýþ rahmetlik yetmiþlik ninem
Boyum bir karýþken yaným boþ imiþ
Daha dün öðrendim saðýr emmiden...
Sonra zaman ip çektirdi yakada
Dizlerimde urlar, gönlüm benlidir
Her yarama tutturulmuþ yamada
Ürkek nakýþlarým hâlâ nemlidir
Yýllar ekmek, yýllar katýk önümde
Bin þafak, bin akþam, aðýt bellidir
Emanet urbamýn tuzlu gönlünde
Son bahar, ilkbahar, allý tellidir...
Kurumuþ çöl müsün, yosun tarla mý?
Bir kalbe bir beyne sýçrayan çamur
Katýksýz düþ müsün, cývýk hülya mý?
Ýçimi kaynatýp yoðuran hamur...
Anýlar, perdemi incecik delmiþ
Canlý cansýz terk edince çoraðý
Her gonkta Papatya, Nevruz bitermiþ
Yoruldu gözlerim görmez ýraðý
Göðsüme çaktýðým çelik çivinin
Dibinde bahçeler yapraðýn dökmüþ
Benimle askerden gelen Ahmet’in
Yanýndaki öksüz boynunu bükmüþ...
Çek sýla, çek aný, sürü, geleyim
Acý poyraz salgýn deniz, kara kýþ
Ýsimsiz yavuklum gönül dileðim
Boynuma taktýðým yaftada nakýþ
Kündele ayaðým yolda kalayým
Ýhanete bedel olsun kaçtýysa
Kara yazgý seni yere çalayým
Gözlerime pusan, sisse duyguysa...
Sonu gelmez rüyalara dalmýþým
Ürkek zamanlarda sahte mevsimde
Kendimi kaybedip sonra bulmuþum
Kýrýk aynalarda yýrtýk resimde
Kýþ geçti, yaz geçti, son bahar geçti
Boynumda takýlý yaðlý bir ilmek
Beynimi saatler su gibi içti
Ne iþe yaradý yýllarca sinmek...
Ýki gözüm kapým çal da gidelim
Hâlâ beklemekte sevda buraðý
Cânâný canýma salda gidelim
Ayaklarým bilmez artýk duraðý
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.