Çile dolu ömründen ufacýk bir tebessüm;
Yakalamak isterdim, þefkat nakýþlý annem...
Adýný andýðýmda kanat çýrpýyor göðsüm;
Yüzü/n gülsün oðluna, rahm/et bakýþlý annem.
Gittiðin günden beri hasret tüter hanemde,
Gel gücün yetiyorsa bir tek resme annem de!
Bir türlü sarýlmýyor hazan yüklü elvedan;
Keþke, teselli verse kalbin hýçkýrýklarý.
Tüketti yüreðimi, o hazin içli edan;
Gün geçtikçe batýyor canýmýn kýrýklarý...
Ah annem; anneciðim, varlýðýmsýn, yarýmsýn;
Can tanem, biriciðim, en vefalý yârimsin!
Beni üzen her þeyden, fersah fersah ýraktýn
Siyah beyaz dünyama, sevgiden saðanaktýn.
Söyle öksüz kimsesiz, beni nasýl býraktýn?
Sýcacýk kucaðýnla ne ferah sýðýnaktýn!
Aç kollarýný annem; yangýn yeridir buram.
Öyle çok özledim ki hasretin buram buram...
Seni anýnca her þey aklýmdan siliniyor.
Günlerim azap dolu; göðe çýkar feryadým.
Kor kalbim, kör býçakla sürekli diliniyor;
Her dem nur cemalini, görmek benim Muradým...
Sesini çok özledim; n’olur yine "kuzum" de;
Güneþ açsýn busenle; keder dolu yüzümde!
Murat CANBOLAT