Has Bahçenin Sultanına

Gönlümün has bahçesi bir has nihale mekan.
Ateþten bir nehirdir aþký ruhuma akan.
Ötelere bir sefer baþlýyor her nefeste.
Karanfil dudaklarý yüreðe damlayan kan.


Ýçimde yara açar her kayýtsýz bakýþý.
Alýr götürür beni ötelere akýþý.
Tebessümü içimde açan eþsiz gül misal.
Bir mevsimde yaþatýr baharý yazý kýþý.


Gözümde tüter dem dem hasreti çayda buðu.
Bir yürüyüþü var ki sanýrsýn yüzen kuðu.
Soðuðu yakar teni dondurur hep yokluðu.
Ancak gözleri siler ruhumdaki loþluðu.


Suya iner akþamlar solarken erguvanlar.
Onun gül nefesiyle güle keser mekanlar.
Selâmý gelse yeter gam daðýný yýkmaya.
Dal endamýyla mesrur takvimlerde zamanlar.


Has bahçesi gönlümün o nihale amade.
O benim yüreðimde kor ateþten ziyade.
Tutuþur yanar baðrým hasretiyle gün be gün.
Ülfetinden yoksunluk eder caný üftade.
Ankara,06.06.2010 Ý.K



Sosyal Medyada Paylaşın: