Üşüyorum...

Gözlerim uzaklarda,
Anýlarda dünlerim savruluyor.
Yaz sýcaðýný aratmayan gecemde,
Bahar yaðmurlarý ýslatmakta yüreðimi,
Ýçimde kopan fýrtýnalar,
Tasýrmakta yüreðimin barajlarýný.
Dilim kýsýr döngülerde,
Haykýramýyorum artýk hasretini,
Sus-pusluðun esiri olmuþum.
Sensizliðimde, yalnýzlýðýmda,
Sana dair ne varsa toplayýp tutusturdum,
Bir sigara ateþi eþliðinde,
Tenim kavruluyor,
Bense Üþüyorum.
Üzerime çullanmýþ anarþist gibi,
Yokluðunun alacakaranlýðýnda yaþýyorum.
Hasretin prangalarý sarmýþ dört bir yanýmý,
Terk etmiþ, yitip gitmiþ,
Gökyüzümde yýldýzlarým,
Denizimde yakamozlarým.
Mum ýþýðýnda senli anýlarý aramaktayým.
Özlemin çýra gibi yakmakta canýmý,
Yuvadaki kuþ misali ruhumun çýrpýnýþlarý,
Düþündükçe içimdeki seni,
Yokluðunun karabasanlarýnda,
Bedenimi saran duygularla,
ÜÞÜYORUM...

Dilek Uzun Nizam
Sosyal Medyada Paylaşın: