Yaralarını Yâr Edindim Ey Yâr

Terli bir topraðý avuçladým da geldim
Eteklerinin dalga vuran kýyýsýna.
Parmak uçlarýmdan
Rengarenk balonlarý özgürlüðüne saldým da
Kýrýklarýna kol kanat olmaya geldim.
Geldim iþte.
Seni ölüme kavuþturmadan
Yaralarýna yar olmaya geldim.
Kapýndayým ey yar.
Aç en kanamalý sayfaný.
Aç ta;
Susuz dudaklarýmý dayayayým
Kapanmaz dediðin yaralarýna.


Yýldýzlarý geceden kopardým da göç eyledim sana.
Gecenin en karanlýðýna,
Koynumdan bir mum alevi býraktým.
Saçlarýna takýlý bahar dallarýndan
Bir nefesi kendime yontup
Düþtüm gözlerinin en agrýlý bakýþýna.
Bir iskeleye dayanmýþ sýrtýna,
Dualarýmýn rica minnetini kabul etmeyip
Bitmek bilmeyen sancýlarýna,
Þeker ilaçlarýmý yetiþtiremedim ya.
En ýslak yanýmý deþtim iþte.

Gecenin üçüne kurulu bir masalýn
Mutluluða en yakýn yanýydýn sen.
Bir ekin tarlasýnda kaybettiðim canýmýn
Yongasýna düþen bir umudun tek hayatýydýn sen.
Ve ben,
Çulsuz bir sayfanýn
Taþralý ayaðýna yatýrýlmýþ koca bir yanýlgýsýydým.
Ta ki sen gelene kadar.
Ta ki sen umuda gebe kalana kadar.

Geldin...

Yaralarýný yâr edindim ey yâr.
Mutluklarýmý ise sana gelin ettim.
Korkma artýk.
Sancýlarýn da benim.
Varlýðýn da...

Sen öldün mü bana kimse zarar veremez.
Çünkü ben de seninle öleceðim..
Ve de ölmeliyim..

5 Haziran 2010

Mavi Bilyeli Adam

Ýsmail Sarýgene
Sosyal Medyada Paylaşın: