Kanımca

çok zamandýr masum cenazeleri taþýyor gözlerim
umudun yeþerdiði yerden kýrýlýyor gücüm kuvvetim
uzak deniz kýyýlarý gibi
bir türlü kavuþmuyor iki yakam
kendi kýrýntýlarýmý topluyorum kaldýrýmlardan
bazen kesilmiþ sanýyorum
ömür nafakam


eðri bir çizgi çizmedikçe hayatýn duvarýna
elimi kaldýrmadan karýncanýn baþýndan
mazlum’un acziyetinde erittim acýyan taraflarýmý
en yaðýz zamanlarýma bile
katil zanlýsý kaldým sanki
kendimi saltuk bir kimliðe kazýdým ’söz’de
ve uçurumlardan salýverdiðim beyaz müjdelerin
öncesinde


kendimi aldatýþýmmýydý topal ayaðýmda sakladýðým sabýr
hayýr
ellerini borçlanarak istedim hep güneþten
üstüme ansýzýn yýðýlan bulutlara balýk oldum
sayýsýz bedeller ödedim beþeriyetimin derin göllerinde
boðuldum


su tutmayan toprak gibi deðil
sýr tutmayan insan gibi de deðildim
her gece bir yöne yapýþýp kalýyordu gölgem
beni kapýda unutan yanlýzlýðýmla öz kardeþ kalýnca
o RAHMAN’ýn kudretinde sýnanýyorum dedim sonunda
kanýmca..


Faruk Civelek

Sosyal Medyada Paylaşın: