İlk Acısını Ben Duydum Bu Şehrin

Ýlk acýsýný ben duydum bu þehrin,
Gözyaþlarým kirpiklerimi yýkarken...
Orada da insanlar,çocuklar,
Kediler,karýncalar,kelebekler vardý...

Ýlk acýsýný ben duydum bu þehrin.
Ýþgal altýnda yaðan karlarýn,
Yüreðimizde ki soðuklardan,
Daha soðuk olmadýðýný gördüm,
Ve ruh dünyamda,
Delirircesine,gözyaþlarýyla,
Bu þiirleri ilmel ilmek ördüm...

Ýlk acýsýný ben duydum bu þehrin.
Ýnsanlarý kurþuna dizerken,
Kahkahalar atanlarýn,alay edenlerin,
Fotoðraflarý çekildi bir bir,
Rabbim ve melekler tarafýndan...
Toprak üzülme;
Sana basan ayaklarda,
Bir gün yürüyecek elbet,doyasýya özgürlüðe...

Ýlk acýsýný ben duydum bu þehrin.
Neleri meþhurdu bilmezdim.
Ne adamlar çýktý dünyaya deðer katan...
Bir tek onlardý,
Savaþlarda hüngür hüngür aðlamayan,
Ve dimdik duran,
Yurdu için,milleti için,
Elinden ne gelirse yapan...



Not:Grozni Ýçin yazýlmýþtýr

Sosyal Medyada Paylaşın: