Üç yaþýnda öksüz kaldým ben böyle,
Karnýmýz aç,yüzümüz soðuk baksana ANNE
Anne sevgisine doymadan daha.
Boynumuz bükük,benzim soluk baksana ANNE..
Tok acýn halinden bilmezmiþ meðer,
Anne sevgisini bilmezmiþ meðer.
Anne olmayýnca,baba nasýlda seve sever.
Boynumuz bükük,benzim soluk baksana ANNE..
Anne kucaðý nasýlda sýcakmýþ sýcak.
Bu öksüzlerin hali acep ne olcak.?
Bi-çare baba bunlara nasýl bakacak.?
Boynumuz bükük,benzim soluk baksana ANNE..
Öksüzler büyüdü uçtu gitti yuvadan,
Çektiðimiz çileyi hiç unutmadan.
Anne sevgisini bir gün bile tatmadan.
Boynumuz bükük,benzim soluk baksana ANNE..
Çalýþý didinip bir yuva kurdum.
Ömrümce böyle isminle avundum durdum.
EMÝNE’yim hep hayalden hayale daldým.
Boynumuz bükük,benzim soluk baksana ANNE..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.