BERZAH

Götürdüler beni, karanlýk bir odaya,
Hem de zifiri karanlýða.

Üzerimde beyaz elbise, yakasýz,
Ayaklarým çýplak, ayakkabýsýz.

Bedenim soðuk, kaným çekilmiþ,
Anladým ki bu ev, bana seçilmiþ.

Kiremitsiz, alçacýk tavan,
Duvarlarý dar, topraða dayan.

Dediler, ’Berzah Alemidir, bu yer’,
Saatsiz, zamansýz geçer, burada günler.

Ne yaptýysan dünya hayatýnda,
Soracaklar sana, hak katýnda.

Verirsen doðru cevabý,
Alýrsýn sayýsýz sevabý.

Susarak, durursan bayaðý,
Vururlar kafana, aðýr tokmaðý.

Sonra, kaldýrdýlar uykumdan baþýma gelerek,
Kalktým ayaða, üstümde ki topraklarý silkerek.

Dediler, ’Burasý Arasat Meydaný’dýr artýk’,
Hesap verilecektir, ey aciz yaratýk

Ýsmet Can
Sosyal Medyada Paylaşın: